Συμφωνούμε όλοι οτι αντιμνημονιακή Αριστερή κυβέρνηση
δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την έντονη παρουσία της λαϊκής κινητοποίησης. Δεν
εννοούμε όμως όλοι την ίδια μορφή κινητοποίησης. Για κάποιους η ψήφος στις
εκλογές θα είναι η κύρια εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, για άλλους θα είναι η
μαζική παρουσία των κινητοποιημένων εργαζομένων και πολιτών “στους δρόμους”,
και για άλλους θα είναι οι ταυτόχρονες κινητοποιήσεις σε συγκεκριμένα σημεία
του παραγωγικού, κοινωνικού και θεσμικού ιστού, που δε θα δηλώσουν μόνο την
άρνηση των μνημονιακών αποφάσεων, αλλά θα οικοδομήσουν επίσης κοινωνικές
συμμαχίες και θα υιοθετήσουν στόχους που αποτελούν συστατικά μιας ανατρεπτικής
διαδικασίας.
Η μαζική ορατή υποστήριξη ενός προγράμματος
ανασυγκρότησης το οποίο θα περιλαμβάνει τη δραστική περικοπή ως εκμηδένιση του
δημοσίου χρέους, είναι προϋπόθεση για μια επιτυχή διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Αλλά η μαζική κινητοποίηση εργαζομένων και πολιτών είναι επίσης προϋπόθεση για
να υλοποιηθούν βασικές κατευθύνσεις του προγράμματος ανασυγκρότησης όπως η
αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος, η ενεργοποίηση δημόσιων πολιτικών
στον κοινωνικό, παραγωγικό και περιβαλλοντικό τομέα, η υιοθέτηση σε κλαδικό και
τοπικό επίπεδο ειδικών σχεδίων ανασυγκρότησης, η ενσωμάτωση σε αυτά τα σχέδια
των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης και αλληλέγγυας οικονομίας. Στην πραγματικότητα
άλλο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί χωρίς αυτές τις κινητοποιήσεις και άλλο με την
ενεργό παρουσία τους.
Η κινητοποίηση των εργαζομένων και των πολιτών που
τους υποστήριξαν, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, αποτέλεσε μια παραδειγματική
περίπτωση αυτοοργάνωσης για την υποστήριξη του δημοσίου συμφέροντος και την
προσφορά μιας κοινωνικής υπηρεσίας, που λόγω και της υποστήριξης ενός αξιόλογου
αλληλέγγυου κινήματος, οδήγησε την κυβέρνηση στα όρια της παραίτησης. Πρόκειται
για μια κατάσταση συγκρίσιμη με τον Ιούνιο του 2011, όταν το πλήθος στην
πλατεία Συντάγματος λίγο έλλειψε να ανατρέψει την κυβέρνηση. Αλλά η
κινητοποίηση για την ΕΡΤ, δεν ήταν απλώς μια μαζική διαμαρτυρία. Διαμόρφωσε,
παρά τις ελλείψεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, ένα πρότυπο αγωνιστικής
επιβολής μιας ριζοσπαστικής λύσης σε ότι αφορά τη λειτουργία μιας δημόσιας
επιχείρησης, το οποίο ανέδειξε τη σημασία τόσο της εσωτερικής δημοκρατικής
λειτουργίας, όσο και της ενεργού συμμετοχής ενός κινήματος πολιτών.
Το πρότυπο αυτό μπορεί να εμπνεύσει τους
κινητοποιημένους εργαζόμενους στις υπηρεσίες και επιχειρήσεις του δημόσιου
τομέα, ή ακόμα και όπου οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα και άλλοι δημόσιοι,
ιδιωτικοί ή κοινωνικοί φορείς πρέπει να συνεργαστούν για να υλοποιήσουν στόχους
της ανασυγκρότησης. Είναι ένα πρότυπο που περιλαμβάνει και προϋποθέτει τα εξής:
- η αποτελεσματική υπεράσπιση του δημοσίου
συμφέροντος και η προσφορά ποιοτικών υπηρεσιών είναι συνάρτηση μιας
δημοκρατικής οργάνωσης των ίδιων των εργαζομένων και της συνομιλίας και
συνεργασίας τους με εκπροσώπους της κοινωνίας και άλλων κατηγοριών εργαζομένων,
- μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορούν να
προσδιοριστούν οι ανάγκες σε προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό και πόρους εν
γένει, και να υπάρξει διαπραγμάτευση με την κρατική εξουσία σχετικά με τη
δυνατότητα κάλυψης αυτών των αναγκών,
- είναι επίσης δυνατό να επανεξεταστούν με
δημοκρατικές διαδικασίες οι εσωτερικές ιεραρχίες και οι κλίμακες αμοιβών,
- να αναδειχθούν οι ανάγκες σε εκπαίδευση και
κατάρτιση,
- να σχεδιαστεί η συνεργασία με ερευνητικές ομάδες σε
πανεπιστήμια ή άλλους θεσμούς για την βελτίωση των οργανωτικών και παραγωγικών
διαδικασιών,
- να συνδεθούν τα προγράμματα προμηθειών και
παραγωγών με τις δυνατότητες της τοπικής ή εθνικής οικονομίας.
Η υγεία είναι ο κατ’εξοχήν τομέας όπου απαιτείται η
οργανωμένη και συστηματική παρέμβαση των εργαζομένων στα θέματα που αφορούν τη
διαθεσιμότητα και την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, τις ανάγκες σε
προσωπικό και εξοπλισμό και τους αναγκαίους πόρους για την κάλυψή τους, την
εγκαθίδρυση συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών στο κίνημα των εργαζομένων, την
οργάνωση της υποστήριξης των ασθενών και των πολιτών στις κινητοποιήσεις. Η
εγκαθίδρυση ενός δωρεάν και ικανοποιητικού συστήματος υγείας για όλους, απαιτεί
ένα συνδυασμό καταλληλότερης διάρθρωσης, αποτελεσματικότερης λειτουργίας και
επαρκών πόρων. Κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι εγγεγραμμένο κάπου,
και όλα απαιτούν νέες επεξεργασίες αλλά κυρίως νέες κατανομές πόρων που θα
είναι το προϊόν πιέσεων και διαπραγματεύσεων, όποιοι και να είναι στην
κυβέρνηση και το υπουργείο υγείας.
Και στον τομέα της εκπαίδευσης η αναδιάρθρωση του
συστήματος και του περιεχομένου των σπουδών αποτελεί μια αναγκαιότητα, μετά
κυρίως τις καταστροφικές παρεμβάσεις των μνημονιακών πολιτικών, που πρέπει να
αποτελέσει το αντικείμενο συζητήσεων και αποφάσεων μεταξύ των ίδιων των
εκπαιδευτικών, οι οποίες πρέπει επίσης να θέσουν το ζήτημα της επάρκειας των
αναγκαίων πόρων. Η ανταλλαγή απόψεων με οργανώσεις που είτε εκπροσωπούν τους
γονείς ή τους σπουδαστές, είτε εκφράζουν τους ενδιαφερόμενους συνδικαλιστικούς,
κοινωνικούς, ή επιχειρηματικούς φορείς, είναι μια προϋπόθεση της
αποτελεσματικότητας των επεξεργασιών προγραμματικών προτάσεων από τους ίδιους
τους εκπαιδευτικούς. Και εδώ πρέπει να έχουμε υπόψη μας οτι μια τέτοια
κινηματική παρέμβαση αποτελεί ταυτοχρόνως έναν παράγοντα της ανάπτυξης ενός
αντιμνημονιακού ευρύτερου κινήματος, και την προϋπόθεση για την υλοποίηση ενός
ριζοσπαστικού προγράμματος σε συνθήκες Αριστερής κυβέρνησης.
Στις δημόσιες επιχειρήσεις αλλά και στις δημόσιες
υπηρεσίες που ασκούν πολιτικές, η παρέμβαση των εργαζομένων για την επεξεργασία
του προγράμματος ανασυγκρότησης, αλλά και την υλοποίησή του, μπορεί επίσης να
αποτελέσει έναν παράγοντα που θα δώσει στο πρόγραμμα αυτό ένα μαζικό
ριζοσπαστικό χαρακτήρα, και θα αλλάξει ριζικά το συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό
της χώρας, αλλά και στην Ευρώπη, προσφέροντας παραδείγματα και διεξόδους στα
ίδια τα ευρωπαϊκά κινήματα. Παρά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του το κίνημα της
ΕΡΤ άνοιξε ένα δρόμο για την κινηματική εμπλοκή των εργαζομένων στο δημόσιο
τομέα στη δυναμική ενός ανατρεπτικού προγράμματος, το οποίο διευρυνόμενο θα
ανοικοδομήσει την οικονομία και την κοινωνία. Πρόκειται επίσης για μια
αντιπαράθεση που προκάλεσε μια ευρωπαϊκή κινητοποίηση, η οποία έδειξε οτι η
διεθνής συμπαράσταση είναι εφικτή, και μπορεί να είναι πολύ σημαντική και ίσως
καθοριστική. Η προσέγγιση του προγράμματος ανασυγκρότησης από την κινηματική
πλευρά είναι αυτή που μπορεί να επιδιώξει πραγματικά την αλλαγή του συσχετισμού
δυνάμεων στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, και ταυτοχρόνως να χαράξει
προοπτικές που προκύπτουν από τις πραγματικές ανάγκες και επιδιώξεις της
πλειοψηφίας του εργαζόμενου πληθυσμού.
15-7-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου