20% ή 40% μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ως το 2020;

Το βάθος της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και των καθεστώτων που προσπαθούν να την διαχειριστούν, φαίνεται με τον πιό καθαρό τρόπο σε οτι αφορά τους χειρισμούς και τις αποφάσεις για την άμβλυνση και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η οικονομική κρίση είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, σε μεγάλο βαθμό πρωτοφανές, και μπορεί κανείς να δεχθεί οτι η αναζήτηση μιας διεξόδου, όχι μόνο από τις κυβερνήσεις αλλά και από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, δεν αποτελεί υιοθέτηση μιας λύσης που είναι ήδη γραμμένη κάπου. Για το θέμα όμως της κλιματικής αλλαγής έχουμε μια αναγνωρισμένη διεθνή επιστημονική κοινότητα, η οποία πραγματοποιεί προβλέψεις, τις οποίες επικαιροποιεί ή διορθώνει, και προτείνει μέτρα και χρονοδιαγράμματα, για τα οποία υπάρχουν μικρές δευτερεύουσες διαφωνίες. Παραδόξως όμως, τα ευρωπαϊκά κόμματα που κυβερνάνε ή αυτά που βρίσκονται στην αντιπολίτευση (τα οποία στην πλειοψηφία τους δεν ανήκουν στους “σκεπτικιστές”, στους αρνητές δηλαδή της κυρίαρχης ανάλυσης για την κλιματική αλλαγή), αντιμετωπίζουν τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή με τη λογική των πρωτεραιοτήτων, ή των συναλλαγών, σα να είχαν να κάνουν με κάποιο ποσοτικό οικονομικό ζήτημα το οποίο μπορεί να περιμένει ή να λυθεί προοδευτικά.

Οδηγείται η Ευρώπη σε βαθειά ύφεση και συρρίκνωση της Ευρωζώνης;

Η πρόταση της κ.Μέρκελ για σκλήρυνση των μέτρων που προβλέπει η συνθήκη του Μάαστριχτ, θα οδηγήσει αν υιοθετηθεί σε μια βαθειά ύφεση της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως προβλέπουν όλοι οι παρατηρητές, από τον Πώλ Κρούγκμαν και τον Ζόζεφ Στίγκλιτς ως τον Μάρτιν Βόλφ των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς. Γιατί όμως τόση ανυπομονησία - επιστροφή σε ελλείμματα στο 3% του ΑΕΠ σε τρία χρόνια - εκ μέρους της Γερμανίας; Το πιό πιθανό είναι οτι οι διαθέσιμες εκτιμήσεις προβλέπουν την ταχεία επέκταση της κρίσης του δημοσίου χρέους.

Η υποκρισία από ποιούς “Ράμπο” διώκεται;

Έγιναν αυτή την εβδομάδα δύο σημαντικές ανακοινώσεις σχετικά με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Η πρώτη αφορά την ανάθεση στους “Ράμπο” του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, της δίωξης της μεγάλης φοροδιαφυγής και των σκανδαλωδών προμηθειών στα νοσοκομεία, και η δεύτερη το σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, που όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας φορολογικών θεμάτων Δημήτρης Γεωργακόπουλος, θα εξετάσει με το μικροσκόπιο τα εισοδήματα ενός εκατομυρίου ελεύθερων επαγγελματιών και θα εισπράξει το 2011 το ιλιγγιώδες ποσό των 400 εκατομυρίων Ευρώ, το ποσό δηλαδή το οποίο αναγράφεται στο Μνημόνιο που συμφωνήθηκε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Κρίση του καπιταλισμού ή κρίση των κινημάτων;

Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης τόσο σε επίπεδο ευρωπαϊκό, όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα, έρχεται να επιβεβαιώσει και να ενισχύσει τη μορφή ηγεμονίας του κεφαλαίου που είχε εγκαθιδρυθεί κατά την προηγούμενη περίοδο. Όταν επομένως μιλάμε για οικονομική κρίση, είναι σαφές οτι αναφερόμαστε σε μια αρνητική εξέλιξη της οικονομίας και κυρίως των μεγεθών που έχουν κοινωνική βαρύτητα (απασχόληση, κοινωνικό κράτος, συνθήκες εργασίας, δικαιώματα), αλλά με κανέναν τρόπο δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κρίση της μορφής ηγεμονίας, ή ακόμα και του συστήματος διακυβέρνησης. Ενάμισυ χρόνο αφότου ξέσπασε ανοιχτά η οικονομική κρίση, τίποτα δεν έπληξε την κερδοφορία του κεφαλαίου και τους κρατικούς μηχανισμούς στήριξης αυτής της κερδοφορίας, η αναδιανομή εισοδήματος που σχεδιάζεται υπηρετεί αυτό τον σκοπό και όχι τη στήριξη των ανέργων, των αδυνάτων και των κοινωνικών πολιτικών, η αποκατάσταση της επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ κοινωνικών ομάδων με κοινά ή παρεμφερή συμφέροντα (ειδικά μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών μισθωτών) δεν έχει προχωρήσει, και το σύστημα διακυβέρνησης χαρακτηρίζεται πάντοτε και ταυτοχρόνως από την επιλεκτική ενίσχυση οικονομικών συμφερόντων και ειδικών κοινωνικών ομάδων, και την υλοποίηση πολιτικών γενικευμένης υποβάθμισης συνθηκών εργασίας και κοινωνικών υπηρεσιών.