Μετά το νεοφιλελευθερισμό τι;

Η αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοϊού, απαίτησε την επείγουσα ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ξεκινούσε την υλοποίηση πρωτοβουλιών ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Το ίδιο έχει συμβεί σε όλη την Ευρώπη και ειδικότερα στη Νότια Ευρώπη, όπου οι υπηρεσίες αυτές είχαν πληγεί σοβαρά από πολιτικές λιτότητας. Παράλληλα, και πρίν ξεκινήσει η επιδημία, είχε φανεί στην Ελλάδα οτι η πίστη στην αγορά, η μείωση των φόρων, και το άθροισμα των εξυπηρετήσεων σε ημετέρους, δεν έχουν τα αναμενόμενα “αναπτυξιακά” αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα ο νεοφιλελευθερισμός απαξιώνεται μπροστά στα μάτια μας και η μόνη ελπίδα των υποστηρικτών του είναι να επιστρατεύσουν πολιτικά μια άκρα δεξιά αντικοινωνική, ρατσιστική, οπαδό της πιό φτηνής ιδιοτέλειας.

Από τον Μαύρο Κύκνο στον Πράσινο Κύκνο

Μετά τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 επικράτησε να ονομάζεται Μαύρος Κύκνος ένα συμβάν στο πλαίσιο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, μη αναμενόμενο, με ευρύτερες και ακραίες επιπτώσεις, που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό παρά εκ των υστέρων, και επομένως δεν μπορεί να προβλεφθεί. Το περασμένο μήνα, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας, δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο ο Πράσινος Κύκνος, που προβλέπει τον πολλαπλασιασμό συμβάντων τύπου Μαύρου Κύκνου, λόγω της εξέλιξης τη περιβαλλοντικής κρίσης, και προτείνει μια ριζική αλλαγή προσέγγισης αυτών των κινδύνων από τις κεντρικές τράπεζες και τις κοινωνίες συνολικά.

Αριστερά και κλιματική κρίση

Εδώ και μια εικοσαετία περίπου έφθασε σε ένα ευρύ κοινό η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή. Και η έκθεση Stern (2005), αποτέλεσε μια προσπάθεια να υπολογιστεί το κόστος της αντιμετώπισής της. Κατά την περίοδο αυτή οι αρνητές της εξέλιξης αυτής είχαν ισοδύναμη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης παντού, σε σύγκριση με τους υποστηρικτές της πραγματικότητας του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.