Μετανάστευση και αδήλωτη εργασία

Θεσσαλονίκη 14-9-2012

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90, το 1991, μετά το πρώτο κύμα μαζικής μετανάστευσης προς την Ελλάδα, τέθηκε από τον τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ Λάμπρο Κανελλόπουλο, το θέμα της νομιμοποίησης των μεταναστών που κατοικούσαν κι εργάζονταν στη χώρα μας. Αυτή η τοποθέτηση αναγνώριζε πρώτα το φαινόμενο της μετανάστευσης ως μέρος του ελληνικού κοινωνικού τοπίου και έθετε το θέμα της πλήρους αναγνώρισης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μεταναστών, και επομένως έθετε ως κεντρικής σημασίας το θέμα την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, που γνώριζε μια έξαρση σε συνδυασμό με τη νέα μετανάστευση.

Στην 96η θέση η Ελλάδα σύμφωνα με τον Δείκτη Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Η υποχώρηση της Ελλάδας στην 96η θέση του Δείκτη Ανταγωνιστικότητας, μεταξύ 144 χωρών, το 2012, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε σύγκριση με την 90η θέση πριν ένα χρόνο, και την 67η θέση το 2007, είναι οπωσδήποτε ενδεικτική της συνεχούς εμβάθυνσης της κρίσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της μείωσης της εμπιστοσύνης της παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά και της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης ελίτ, σε σχέση με την μελλοντική της πορεία. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός ο οποίος γεννήθηκε και απέκτησε το κύρος που έχει χάρη στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στους διεθνείς οργανισμούς, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση αυτής της κυριαρχίας. 

Έξοδος απο το Ευρώ ή έξοδος από τον καπιταλισμό;

(άρθρο στο unfollow τεύχος 9)

Η κρίση στην οποία βυθίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ταυτοχρόνως μια κρίση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης και ειδικότερα της ευρωζώνης, αλλά είναι κατά κύριο λόγο μια γενικευμένη αποδόμηση των διαφορετικών εκδοχών του ευρωπαϊκού φορντισμού, η οποία πλήττει με άνισο τρόπο τις διάφορες χώρες και συνυπάρχει με την πόλωση ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και του Νότου. Παντού όμως η κρίση είναι κοινωνική. Από την Γερμανία, όπου ο τεμαχισμός της αγοράς εργασίας οδηγεί στη συνεχή διεύρυνση της κατηγορίας των φτωχών και επισφαλώς εργαζομένων, ως την Ελλάδα της καταστροφής των εργασιακών και κοινωνικών θεσμών, αυτό που χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό τοπίο συνολικά είναι η συσπείρωση της κοινωνικής συμμαχίας που επιβάλει και αξιοποιεί τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, σε βάρος κυρίως των μισθωτών. Η εθνικιστική υστερία της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, δεν σηματοδοτεί το θρίαμβο ενός εθνικού μοντέλου εξόδου από την κρίση, αλλά την αξιοποίηση μιας ιστορικής οικονομικής υπεροχής για την ενίσχυση της συμμαχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με σημαντικές κατηγορίες των μεσαίων στρωμάτων και ορισμένες κατηγορίες μισθωτών, ένα σκηνικό που ως προς τα βασικά χαρακτηριστικά του δεν μας είναι άγνωστο στην Ανατολική πλευρά του ευρωπαϊκού Νότου.

Αλληλέγγυα οικονομία: μια νέα μέθοδος κατανομής της κοινωνικής αξίας, ένας νέος καταμερισμός της γνώσης, ένας νέος τρόπος διοίκησης της οικονομίας1

(Περίληψη ομιλία στην Πορταριά, στο Θερινό Πανεπιστήμιο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στις 18 Ιουλίου 2012)

Α. Η αλληλέγγυα οικονομία θέτει με νέο τρόπο, σε σχέση με τον φορντιστικό καπιταλισμό και σε σχέση με τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, τρία ζητήματα που ορίζουν έναν τρόπο παραγωγής:

- την μέθοδο κατανομής της παραγόμενης αξίας, του προϊόντος της εργασίας

- το στόχο, ή τους στόχους της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών

- τον καταμερισμό της γνώσης σε σχέση ειδικότερα με τη διοίκηση της εργασίας

Οι στόχοι της παραγωγής είναι κοινωνικοί, ο καταμερισμός της αξίας συνδυάζει την εκπλήρωση των κοινωνικών στόχων με την εξισωτική λογική, και οι αποφάσεις λαμβάνονται δημοκρατικά.