Έχει μέλλον ο αριστερός λαϊκισμός;

Έχει αναγνωριστεί οτι ο λεγόμενος αριστερός λαϊκισμός, αποτελεί τη μοναδική σχεδόν μορφή που μπορεί να πάρει η πολιτική έκφραση της αντίθεσης στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, αλλά και της πολιτικής έκφρασης στόχων όπως μια αυθεντική δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα. Ο δεξιός λαϊκισμός είναι άλλο πράγμα καθώς έχει στενές σχέσεις με τις ελίτ, και δεν αποφεύγει τη βαρβαρότητα του ρατσισμού και του εθνικισμού.

Τι επιδιώκουμε με την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία;

Για τη χάραξη πολιτικών σε οποιονδήποτε τομέα έχει σχέση με την παραγωγική δραστηριότητα, πρέπει να αποτελεί αφετηρία η διαπίστωση οτι η ελληνική οικονομία γνώρισε μια κατάρρευση του δυναμικού της και οτι οι παραγωγικές της δυνατότητες πρέπει να ανοικοδομηθούν. Η κατάρρευση αυτή, δεν σημαίνει μόνο οτι χάθηκε παραγωγικό δυναμικό και θέσεις εργασίας σε πρωτόγνωρη κλίμακα σε περίοδο ειρήνης, αλλά και οτι το παραγωγικό κεφάλαιο συρρικνώθηκε δραματικά, και επιπλέον οτι δεν υπάρχει μια αστική τάξη με ένα σχέδιο για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, ούτε για την ανασυγκρότηση ενός κοινωνικού θεσμικού πλαισίου.

Ανάπτυξη και Αριστερή Στρατηγική: νέα αναγκαία βήματα

Δεν αρνείται κανείς τις επιτυχίες της κυβέρνησης, τόσο σχετικά με την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου, όσο και στο διπλωματικό επίπεδο, αν επισημάνει οτι χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί η Αναπτυξιακή Στρατηγική. Για να αξιολογηθεί βέβαια η πορεία της κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα, πρέπει να ξεκινήσει κανείς απο τα τεράστια εμπόδια που αντιμετώπισε. Τη δυνατότητα αφενός των δανειστών να ασκήσουν ανυπέρβλητες πιέσεις απέναντι σε μια κυβέρνηση, αλλά και μια Αριστερά, που δεν είχε στη διάθεσή της, ούτε μπορούσε να επεξεργαστεί, έναν διαφορετικό προσανατολισμό, πέρα από ένα συμβιβασμό. Στη συνέχεια βρέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση αυτή, όχι μόνο με τις δραματικές επιπτώσεις των δύο μνημονίων αλλά και με τα κατάλοιπα των διαχειρίσεων του παρελθόντος: ένα τοπίο σε όλη τη χώρα ανολοκλήρωτων και πολλές φορές άχρηστων έργων, ένα πλήθος καταστροφών του φυσικού περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, ένα θεσμικό πλαίσιο σημαδεμένο από το γενικευμένο πελατειακό σύστημα, μια διοίκηση διαβρωμένη από συμφέροντα και νησίδες κορπορατισμών. Αυτά τα εμπόδια, ήταν και παραμένουν ισχυρά μέτωπα αντίστασης του παλαιού καθεστώτος, που για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται χρόνος, εφευρετικότητα και σκληρή κάθε φορά μάχη σε πολλά μέτωπα. Πρόκειται εξάλλου για προβλήματα που θα βρεί μπροστά της οποιαδήποτε Αριστερή κυβέρνηση σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα.