Να αλλάξει η διεθνής μέθοδος διαχείρισης των δημοσίων χρεών!

Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη διαπραγμάτευση μεταξύ τραπεζών και κρατών σε οτι αφορά τη διαχείριση του χρέους, είναι υπό συζήτηση από τη δεκαετία του 80, όταν άρχισε η συσσώρευση των δημοσίων χρεών σε χώρες του Νότου. Σιγά σιγά και έως σήμερα εγκαθιδρύθηκε μια προσέγγιση που διαφέρει πλήρως από τον τρόπο διαχείρισης στο εσωτερικό των χωρών, του χρέους των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Η κάθε εθνική νομοθεσία φροντίζει να εξασφαλίσει τη συνέχεια της οικονομικής δραστηριότητας και την επιβίωση των υπερχρεωμένων ατόμων, αλλα σε διεθνές επίπεδο δεν υπάρχει αντίστοιχο νομικό πλαίσιο και αντίθετα, η παντοδυναμία των τραπεζών και η εξυπηρέτηση αυτής της παντοδυναμίας από τους διεθνείς οργανισμούς είναι ο κανόνας. Και τα προγράμματα που επιβάλλονται στα κράτη των υπερχρεωμένων χωρών, καταστρέφουν παραγωγικό δυναμικό και βάζουν τους πληθυσμούς σε διαρκή κίνδυνο.

Το Μνημόνιο του ΔΝΤ: ανώτατο στάδιο του “εκσυγχρονισμού”

Προκαλεί εύλογα ερωτηματικά η διστακτική αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στο πρόγραμμα βίαιης πτώχευσης της πλειοψηφίας του πληθυσμού που έχει ξεκινήσει με την υλοποίηση των μέτρων του Μνημονίου. Πρόκειται βέβαια για μια αναπάντεχη εξέλιξη, “αφοπλιστική” θα μπορούσε να πεί κανείς, μια δοκιμασία για την οποία τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει. Μπορεί όμως να ισχυριστεί κανείς οτι ένας σημαντικός λόγος, αν όχι ο σημαντικότερος, της (προσωρινής) αδράνειας που παρατηρείται, είναι οτι η πλειοψηφία που πλήττεται και είναι προγραμματισμένο να πληγεί από τις ρυθμίσεις του Μνημονίου, δεν έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί και να συμμαχεί με κοινωνικές ομάδες οι οποίες έχουν από τη θέση τους τη δυνατότητα να επεξεργάζονται και να υποστηρίζουν εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνία. Η κοινωνία είναι κατά κάποιο τρόπο κομμένη στα δύο. Το πρόγραμμα πλήρους και οριστικής αποδυνάμωσης και αποδιοργάνωσης της μισθωτής εργασίας, υλοποιείται χωρίς να είναι πραγματικά ενεργοί αυτοί που θα μπορούσαν ή θα ώφειλαν να συμμετέχουν σε μια ευρύτερη συμμαχία κατά του προγράμματος αυτού.