Ποιο σχέδιο για τη μεταλιγνιτική εποχή;

Η μετάβαση σε μια οικονομία που μειώνει ταχύτατα ως την εξαφάνισή της την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων, απαιτεί έναν λεπτομερή σχεδιασμό που να προβλέπει συγχρόνως την ανάπτυξη νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων, την αλλαγή του χάρτη των επαγγελμάτων και ειδικοτήτων, την υποστήριξη από δημόσιους φορείς αυτών των αλλαγών. Είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο το γεγονός οτι δεν υπάρχουν ούτε κάν σκέψεις προς αυτή την κατεύθυνση από την πλευρά του πολιτικού κόσμου, ή των επιστημονικών ιδρυμάτων. Όπως δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου, η Δυτική Μακεδονία κινδυνεύει να γνωρίσει μια κοινωνική και οικονομική καταστροφή, η οποία θα οφείλεται στην έλλειψη ενός πραγματικού σχεδίου για τη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή και την επιτάχυνση μιας απρογραμμάτιστης μετάβασης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Το μόνιμο κενό αναπτυξιακής στρατηγικής

Το καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε μετά το τέλος του εμφυλίου στην Ελλάδα, είχε πολλά απο τα βασικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος που διαμορφώνουν σήμερα οι επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Δεν υπάρχουν προοπτικές οικοδόμησης κοινωνικού κράτους, οι αναπτυξιακές παρεμβάσεις περιορίζονται στην εξυπηρέτηση ειδικών επιχειρηματικών συμφερόντων, οι τάξεις των φτωχών, και πόσο μάλλον των προσφύγων, δεν έχουν να περιμένουν ισχυρές προνοιακές ή άλλες πολιτικές, και η καταστολή είναι πλέον εμφανώς εργαλείο κοινωνικής πολιτικής. Η όποια ηγεμονία είναι και πάλι ένας συνδυασμός εθνικοφροσύνης και πελατειακών σχέσεων. Δεν είναι τυχαίο οτι ο κορυφαίος οικονομικός υπουργός κατέχει γνώσεις και δεξιότητες χωροφύλακα της δεκαετίας του 50.