Οι καταιγίδες του μέλλοντός μας

Ο κορυφαίος φυσικός της NASA, James Hansen, από τους πρώτους επιστήμονες που στη δεκαετία του 80 επεσήμαναν την επικίνδυνη δυναμική της κλιματικής αλλαγής, δημοσίευσε πρίν μερικούς μήνες το βιβλίο με τίτλο “The storms of my grandchildren” (Οι καταιγίδες που θα ζήσουν τα εγγόνια μου), όπου επιχειρεί να κάνει δύο πράγματα: να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους οι προειδοποιήσεις του και οι προειδοποιήσεις πολλών συναδέλφων του δεν λαμβάνονται υπόψη από τις πολιτικές αρχές, αλλά και από τα περισσότερα ακαδημαϊκα ιδρύματα στη χώρα του, και να παρουσιάσει την ανάλυσή του για τη δυναμική και τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, που καταλήγει σε πιό αυστηρές προτάσεις σε σχέση κυρίως με τις προτάσεις της Διακυβερνητικής Διάσκεψης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Κινηματικές ευκαιρίες που χάνονται η μία μετά την άλλη!

Έχουμε πλέον μπεί στην περίοδο κατά την οποία θα επιλεγεί η μορφή διαχείρισης της χρεοκοπίας της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και κατά πάσα πιθανότητα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν κατορθώνουν όμως να διαμορφώσουν προγραμματικές απαντήσεις και κινηματικές πρακτικές ικανές να σπάσουν το νεοφιλελεύθερο κλοιό και να προσφέρουν διεξόδους στα εκατομύρια των ανθρώπων που πλήττονται από την πολύπλευρη κρίση. 

Η αδυναμία αυτή εκδηλώνεται σε τρία επίπεδα: Δεν γίνεται προσπάθεια να διατυπωθεί και να προβληθεί μια λογική διαχείρισης των χρεών που να αντιστρέφει τη σημερινή μονομερή επιβάρυνση των μισθωτών και των κατώτερων εισοδημάτων. Δεν γίνεται κατανοητό οτι η προοπτική της αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων μέσω της ανάπτυξης, πρέπει να αντικατασταθεί από την προτεραιότητα στα κοινωνικά ζητήματα και στο περιβάλλον. Δεν αξιοποιούνται σημαντικές αντιδράσεις εργαζομένων και πολιτών στον τομέα κυρίως των δημοσίων επιχειρήσεων, για να δωθούν απαντήσεις που διαμορφώνουν ευρείες κοινωνικές συμμαχίες με στόχους επιθετικούς, τόσο για τις κοινωνικές υπηρεσίες, όσο και για το περιβάλλον.